Tobias Nijboer (1985) is een bassist en woont in Amsterdam. Na zijn afstuderen aan het Prins Claus Conservatorium in 2008, volgde hij zijn Masters diploma aan het SUNY Purchase College in New York. Hij ontving de prestigieuze ‘Huygens’-beurs van de Nederlandse overheid om die studie in New York te volgen.

Hij studeerde bij Jan Voogd, Joris Teepe (Groningen), Mario Rossy (Barcelona), Kermit Driscoll, Todd Coolman en Doug Weiss (New York).

Tobias heeft opgetreden op het North Sea Jazz Festival (’04, ’05, ’08), jazzclubs door heel Nederland en Duitsland, Smalls Jazz Club en Birdland (NYC) en toerde door heel Canada (oa Vancouver, Calgary, Edmonton, Victoria, Montreal , Quebec City, Toronto).

Dit zijn de bands waar Tobias deel van uitmaakt:

Edwin is geboren in 1950 in Amsterdam en begon op 17-jarige leeftijd in nachtclubs te spelen in Duitsland. Hij keerde terug na 4 jaar om met onder anderen Lex Jasper te werken. Later deed Edwin ook radio en TV –werk bij Het VARA Dansorkest en de Skymasters. Theatertournees werden gedaan met Martine Bijl, Paul van Vliet en ook 10 jaar lang met Toon Hermans. De laatste jaren speelt Edwin vooral met Louis van Dijk, Cor Bakker, Frits Landesbergen, Madeline Bell en Rob van Kreeveld. Vanaf 1972 speelde Edwin in diverse Big Bands en werden solisten begeleid zoals Marjorie Barnes, Dee Daniels, Monty Alexander, Joe Pass, Toots Thielemans, Rita Reys, Dado Moroni en ongeveer alle Nederlandse toppers zoals Ferdinand Povel, Bart van Lier, Toon Roos, Edwin Rutten en Ruud Brink. Het aantal LP en CD opnames is ontelbaar. 

“Omdat ik producer en presentator voor de jazzprogramma’s  bij de NPS ben, lijkt het alsof ik nauwelijks meer speel. Het tegendeel is het geval. Muziek maken blijft toch nummer één”, aldus Hans Mantel in een van zijn radioprogramma’s .

Na zijn militaire dienst in Soesterberg, is hij in Utrecht gaan wonen. Hij besloot daar naar het conservatorium te gaan en is later naar Rotterdam en Den Haag overgestapt. In 1987 studeerde hij af. In zijn conservatoriumtijd speelde hij al in diverse bandjes; veel bassisten zaten er niet in de opleiding dus er was veel te doen.  Hij heeft het eigenlijk nog steeds druk. Hij speelde met jaargenoten als Robert Jan Vermeulen, Bram Wijland, Berend van den Berg, Joep Lumeij, Toon Roos, Ben van Dungen en Jarmo Hoogendijk.

Door de jaren heen begeleidde hij veel Amerikaanse en andere buitenlandse musici. Hij was, zoals zijn leraar en mentor Ray Brown zei, altijd op de juiste plek, op de juiste tijd.

Na zijn conservatorium tijd kreeg hij de gelegenheid in Madrid te spelen in de huisritmesectie van een beroemde jazzclub, Café Central. Dat betekende zeven dagen in de week spelen. Alle beroemde Amerikaanse jazzmuzikanten kwamen er en hij speelde er o.a. met Ella Jones, Chet Baker en George Adams. De publieke belangstelling was er in die tijd enorm.

Hij heeft altijd met verschillende muzikanten gespeeld , vandaar dat hij de afwisseling een belangrijk onderdeel vindt van jazzmuziek.

“Jazz is kunst, de kunst van het inproviseren, het samenspelen, de al dan niet complexe harmonieën en de technische vaardigheden”. Aldus een bevlogen muzikant.

Jos is een van de meest succesvolle Nederlandse basspelers. Naast de contrabas bespeelt hij ook de tuba en de trombone. Hij toerde over heel Europa, leefde en speelde in Madrid en ook in Kansas City en gaf les aan verschillende conservatoria.

Hij speelt zowel traditionele jazz als meer moderne stijlen. Jos speelde onder andere al met Deborah Brown, Sal Nistico, Lee Konitz, David Schnitter, Bill Barron, Philip Catherine en Woody Shaw.

Hij speelt  in het Brussels Jazz Orchestra en was te beluisteren op jazz festivals als North Sea Jazz, Capetown Jazz Festival, Jazz Festival of Madrid.

Hij werkte mee met HET EINDE VAN DE WERELD, een co-productie van ’t ARSENAAL en del Ferro-Vaganée Group.

Frans vormt samen met drummer Martijn Vink de motor van het Jazz Orchestra of the Concertgebouw. Met deze drummer heeft hij gespeeld in het kwartet van Sjoerd Dijkhuizen, de Glenn Miller Bigband, het Metropole Orkest, het Jesse Van Ruller Quartet, het Martijn Van Iterson Quartet, een aantal jaren met pianist Peter Beets en nog een groot aantal andere Bigbands.  Hij speelt het liefst op een oude contrabas. Zijn instrument is 180 jaar oud. Het hout van deze contrabas is uitgedroogd en beïnvloedt de manier waarop hij trilt. Het zit het hem in een Band, volgens Frans, niet in de noten die worden gespeeld  maar in het mengen van de verschillende klanken. ‘Jazzmusici hebben een feel, een taal met elkaar gemeen en je hoeft een drummer niet eerst te kennen om goed met hem te kunnen spelen. Er ontstaat vanzelf een klik.’

Marius Beets begon als zevenjarige met klassieke piano- en later gitaarlessen en ontwikkelde spelenderwijs liefde voor de jazz en de bas. Studeerde aan Het Koninklijke Conservatorium in Den Haag en studeerde af ‘met onderscheiding’  Hij speelde o.a.  in de band met zijn broers, de ‘Beets Brothers’. Deze band, waarin de drie broers de kern vormen, behoort tot de top van Europese jazz orkesten.Marius is al vele jaren de bassist in het Rein de Graaff trio en maakt eveneens al lange tijd deel uit van de Houdini’s. Ook speelde hij met bekende jazzgroten als Teddy Edwards. James Moody, Johnny Griffin, George Coleman, Bud Shank. De vocalisten Rita Reys, Greetje Kauffeld, Deborah Brown, Trijntje Oosterhuis doen vaak en graag een beroep op hem. Opvallend is ten slotte zijn deelname in klassieke orkesten als het Schönberg ensemble, het Brabants Orkest en het Amsterdam Sinfoniëtta. Sinds 1999 is hij hoofdvak-docent aan Codarts, The Rotterdam Jazz Academy.

Teepe studeerde aan het conservatorium in Amsterdam. In 1992 ging de (linkshandige) bassist naar New York City, waar hij in 1993 zijn eerste plaat opnam als leider, met de Amerikaanse tenorsaxofonist Don Braden als mede-leider, met als sidemen trompettist Tom Harrell, pianist Cyrus Chestnut en Carl Allen op drums. Van vrijwel dezelfde groep kwam in 1996 een tweede album uit. Hierna speelde en nam hij op met verschillende groepen: een trio (the Intercontinental Jazz Trio, met Shingo Okudaira en Tim Armacost) en groepen, waarin vrijwel altijd Don Braden aanwezig was. Ook Randy Brecker en bijvoorbeeld Chris Potter speelden in zijn bands.

In de afgelopen jaren is hij met grotere (big-)bands gaan werken: het Groningen Art Ensemble (met naast Braden onder meer trompettist Brian Lynch en trombonist Conrad Herwig) en de Joris Teepe Big Band. Veel nummers die hij speelt en opneemt zijn eigen composities, maar ook bewerkt hij materiaal van anderen. Zo arrangeerde hij muziek van Duke Ellington, Billy Strayhorn en John Coltrane. De laatste jaren schrijft hij ook werken voor grotere groepen en zelfs symfonie-orkesten.

Teepe is tevens actief als sideman, arrangeur en producer voor andere musici. Hij werkte onder meer samen met Joey Berkley, Ron Jackson, Darrell Grant, Antonio Ciacca, Mathilde Santing, Deborah Brown en Fay Claassen. Teepe is verder actief in jazz-educatie: hij is hoofd van de afdeling jazz van het Prins Claus Conservatorium in Groningen en geeft bijvoorbeeld basles aan de New Jersey Performing Arts Center.

Thomas Rolff speelde eerder gitaar en is overgestapt naar de Contrabas. Hij speelt met Beets and friends, oa met Peter Beets, Maarten Hogenhuis en Joost Patocka. In dezelfde formatie speelt hij ook met Miguel Rodriguez, die ook bij Friday Night Jazz in Muzee heeft opgetreden. Zie Thomas Rolff in “Vrije Geluiden”, waarin hij vertelt over de vorig jaar overleden basspeler Rob Langereis.

Ruud Jacobs werd geboren in Hilversum. Zijn vader was advocaat maar was daarnaast ook amateur-pianist. Zijn moeder was balletlerares, en runde aan huis een balletschool. Ruud en zijn broer, pianist Pim Jacobs, groeiden zodoende op in een artistiek gezin. Het was dan ook niet vreemd dat beide broers de muziek in gingen.

Jacobs begon als elfjarige op de blokfluit, en speelde binnen enkele maanden composities van de Amerikaanse altsaxofonist Charlie Parker. Vanaf zijn dertiende speelde hij altsaxofoon, en volgde les bij Bep Rowold, toenmalig dirigent van de Skymasters. Al gauw ruilde hij de altsax in voor de tenorsaxofoon. Op zijn vijftiende begon hij contrabas te spelen. Hij studeerde vier jaar aan het Conservatorium van Amsterdam bij Cees de Ligt, één van de bassisten van het Concertgebouworkest.

Begin jaren vijftig werd het Trio Pim Jacobs opgericht, met in de eerste bezetting naast Ruud Jacobs op contrabas, Cees See op drums. De eerste LP’s werden gemaakt met Bud Shank en Bob Cooper, Tony Scott en Herbie Mann. In 1957, op zijn negentiende, werd Ruud, als enige bassist uit Europa, uitverkoren om deel uit te maken van de International Youth Band in de Verenigde Staten. Hij speelde o.a. met Louis Armstrong tijdens het Newport Jazz Festival, en op de World Exposition in Brussel in 1958.

Hierna volgden vele tournees en plaatopnamen met Johnny Griffin, Rita Reys, Kenny Clarke, Bud Powell, Bill Evans, Clark Terry, Stan Getz, Sonny Rollins, Gerry Mulligan, Art Farmer, Eddy Daniels, Tony Bennett, Sarah Vaughan en vele anderen.

Vanaf de jaren zestig volgden de grote successen met Rita Reys, die in 1960 tijdens het internationale jazzfestival van Juan-les-Pins/Antibes werd uitgeroepen tot Europe’s First Lady of Jazz. Binnen het Trio Pim Jacobs was Cees See inmiddels vervangen door gitarist Wim Overgaauw. Zonder drummer dus, in navolging van het Trio Oscar Peterson. Reys en het trio toerden langs alle grote Europese jazzfestivals, en maakten platen met o.a. Kenny Clarke en Johnny Griffin.

Vanaf de jaren zeventig ging Jacobs zich naast het musiceren ook bezighouden met het produceren van platen, eerst voor platenmaatschappij CBS, later voor Phonogram en Universal. Vele grote namen zouden in de hieropvolgende decennia het succes van hun elpees en cd’s mede te danken hebben aan zijn vakmanschap. Enkele namen met wie hij in dit kader samenwerkte: Claus Ogerman, Thijs van Leer, Rita Reys, Toots Thielemans, Jan Akkerman, Laurens van Rooyen, Jaap van Zweden, Gerard Cox, Lori Spee en Laura Fygi. Ook was hij de producer van de eerste reeks cd’s van violist André Rieu.

Jacobs treedt veel op, vooral met zijn schoonzus Rita Reys, pianist Peter Beets, drummer Joost Patocka, gitarist Martijn van Iterson, en tenorsaxofonist Ferdinand Povel. Reys en het kwintet traden o.a. op tijdens het North Sea Jazz Festival, en in 2007 namen ze in een uitverkocht Koninklijk Theater Carré de DVD “Rita Reys Live at Carré” op. Een aantal producties van de laatste jaren, van zijn hand, zijn: Rita Reys: Beautiful Love – A tribute to Pim Jacobs, Toots Thielemans: Toots & Friends, Laura Fygi: Rendez Vous.

Jacobs vierde zijn 70e verjaardag in een uitverkocht Bimhuis in Amsterdam, bij welke gelegenheid hij werd geridderd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

Joep Lumeij studeerde contrabas en gitaar aan het Koninklijk Conservatorium te Den Haag.
Hij speelde in talloze theaterproducties en musicals met de meest uiteenlopende artiesten van Astrid Seriese tot Andre van Duin en van Ramses Shaffy tot het Nederlands Kamerkoor.

Sinds 2000 is hij orkestleider van het Deep River Quartet waarmee hij in binnen- en
buitenland tourt. Daarnaast wordt hij regelmatig ingezet bij diverse kleinere en grotere projecten.

Studeerde contrabas lichte muziek aan de Hogeschool voor Kunsten in Arnhem.
Bart Tarenskeen speelt in het Millennium Jazz Orkest en componeert.
Hij heeft samen met Simon Rigter, Rob van Bavel en Remi Troost een kwartet opgericht.
De muziek van John Coltrane is uitgangspunt. Die invloed, gecombineerd met zowel invloeden uit perioden voorafgaand aan Coltrane als ook recentere ontwikkelingen worden verwerkt tot
een uitgebalanceerd geheel.
Het belangrijkste in de muziek van Tarenskeen is de blues, de swing en de energie waarmee dat wat op papier staat hoorbaar gemaakt wordt. De inbreng van piano, drums en tenor is hierbij van groot belang. De onmiskenbare virtuositeit wordt belangeloos in dienst gesteld van de muziek en het gevoel dat die teweeg moet brengen.
Een paar jaar geleden kwam een life-CD uit (‘Zig-Zag’) van dit kwartet met daarop een driedelige suite als eerbetoon aan John Coltrane.

De in Amsterdam woonachtige bassist/componist Sven Schuster maakt met zijn kwartet  Amerikaanse jazz (weliswaar met een Europese sensibiliteit) zonder invloeden uit andere windstreken. Zijn concept, hoewel minder verrassend, overtuigd vanwege de frisheid van zijn composities, de tomeloze swing en de aantrekkelijke mix van persoonlijkheden. Zijn kwartet wordt een nieuwe aanwinst genoemd met o.a. de drummer Steve Altenberg, saxofonist Efraïm Trujillo en gitarist Anton Goudsmit. Sven heeft zich absoluut laten inspireren door de jong overleden bassist van Bill Evans: Scott LaFaro. Ook hij wisselt begeleidende functie af met melodisch tegenspel en virtuoze solo’s

Schuster speelt functioneel en degelijk contrabas, met een prachtige toon. Toch is hij steeds weer in gesprek met drums en piano. Het is fascinerend om  deze “interplay” te horen gebeuren.

Er is een kans dat het nummer van Schuster “One For Charlie” wordt gespeeld waarin een sterk staaltje boventonen strijkwerk wordt gespeeld.

Sven en Hein treden wekelijks op in café Alto in Amsterdam. Je zou kunnen zeggen dat de heren aan elkaar gewaagd zijn.

Studeerde bas en basgitaar aan het Conservatorium  van Hilversum. Hij geeft thans les aan de Conservatoria  van Enschede en Amsterdam o.a. Combo Coaching.

Hij heeft gespeeld met grote namen: Ferdinand Povel, Soesja Citroen, Chet Baker en Archie Shepp.

Ruud Ouwehand trad op in Moskou, Berlijn, Lissabon, en Parijs. Ook in Indonesië is hij te horen geweest. Hij was te vinden op podia van het North Sea Jazz Festival, en de jazzfestivals van Kiel en Jakarta.

Ruud is programmeur voor het Jazzpodium De Tor in Enschede.

Jan Voogd maakt al jaren deel uit van de Nederlandse jazzscene en speelde met binnen- en buitenlandse jazzmusici, waaronder Chet Baker, Soesja Citroen, Martin van Duynhoven, Sal Nistico, Clark Terry, Sarah Vaughan en met het Rotterdams Filharmonisch.

Hij maakte vele tournees met verschillende bands in Japan, India en landen in Afrika.

Hij is hoofdvakdocent bas aan het Gronings conservatorium en is een van de leden, naast Jan Menu, baritonsaxofoon en Maarten van der Grinten, gitaar van DIG d’ DIZ. Zij maken eigenzinnige muziek. Datzelfde geldt voor de samenstelling en de musici van DIG d’ DIZ. Bij deze vorm van muziek zijn klankkleur en dynamiek, twee karakteristieken waaraan in jazzmuziek doorgaans pas in tweede instantie aandacht wordt geschonken, bij DIG d’ DIZ een integraal onderdeel van de muziek. In de kleine zaal van het Concertgebouw was het trio ook te horen met het Mondriaan Strijkkwartet, een combinatie die de stijl van DIG d’ DIZ onderstreept: hedendaagse kamermuziek met jazzwortels.